สองคนเฮา ข้าวปั้นเดียว กะเคยแบ่งปัน
สิอดสิอิ่มนำกัน สู้เพื่อฝันนั่นคือสัญญา
แต่เป็นหยัง อ้ายจั่งสิถอดใจลา
สิ่งที่ร่วมสร้างกันมา มันเบิ่ดค่าแล้วบ้อ ทุกอย่าง
อ้ายต่างเก่า บ่คือคำเว้าก่อนเก่าแท้หนอ
สิถิ่มกันไว้หรือสิไปต่อ กะให้คึดพ้อผู้อยู่เคียงข้าง
ลำบากส่ำใด๋ พร้อมสู้กับอ้ายในทุกเส้นทาง
วอนอ้ายเห็นใจกันบ้าง ก่อนไปหวั่งหวั่งชั่งใจได้บ่
ส่างบ่คึดพ้อ มื้อสองเฮาฝ่าความลำบาก
บาดใกล้สิลืมตาอ้าปาก อ้ายกลับตีจากถิ่มกันลงคอ
ชีวิตที่เหลือ จักน้องสิอยู่จังใด๋ละหนอ
มันเจ็บถืกตั๋วจ้อๆ ใจหนึ่งยังรอ อ้ายหวนคืนมา
ไปส่ำสา เมื่อถึงเวลาจบน้องบ่ฝืน
ไปสาไปสุขทางอื่น ผู้เขาหยิบยื่นให้อ้ายหลายกว่า
ทุ่มสุดหัวใจ แต่บาดสุดท้ายอ้ายบ่เห็นค่า
บ่โทษผู้ใด๋ดอกหนา เมื่อเฮามาไกลสุดได้ส่ำนี้
ส่างบ่คึดพ้อ มื้อสองเฮาฝ่าความลำบาก
บาดใกล้สิลืมตาอ้าปาก อ้ายกลับตีจากถิ่มกันลงคอ
ชีวิตที่เหลือ จักน้องสิอยู่จังใด๋ละหนอ
มันเจ็บถืกตั๋วจ้อๆ ใจหนึ่งยังรอ อ้ายหวนคืนมา
ไปส่ำสา เมื่อถึงเวลาจบน้องบ่ฝืน
ไปสาไปสุขทางอื่น ผู้เขาหยิบยื่นให้อ้ายหลายกว่า
ทุ่มสุดหัวใจ แต่บาดสุดท้ายอ้ายบ่เห็นค่า
บ่โทษผู้ใด๋ดอกหนา เมื่อเฮามาไกลสุดได้ส่ำนี้
ชาตินี้ไร้วาสนา น้องสิถือว่า บุญมา ส่ำนี้